Βραδινές ιστορίες

Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να πούμε. Η δεν θέλουμε. Υπάρχουν πράγματα που δεν θέλουμε να πούμε στους άλλους και

ΤΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ…Νο Δεν θυμάμαι… Με κουράζουν τα ανείπωτα. Πολύ. Με πιέζουν. Θέλω να τα πω και δεν τα λέω. Είναι

Έτσι αρχίζουν όλα τα παραμύθια. Με το “Μια φορά και …”. Ακολουθεί το “έναν καιρό” . Προσδιορίζω ,λοιπόν, τον “καιρό”

Είναι ένα τραγούδι, το άκουσα για πρώτη φορά στην ζωή μου χτες. Χτες που ο μονάκριβός μου έρωτας, η Αγγελίνα,

(μην κ@λ@σετε που φαίνεται μεγάλο… είναι εύπεπτο, όπως και άλλα μεγάλα ) Πήγα για μπάνιο σήμερα μετά από καιρό. Το

(από μια πίστα μέχρι τον πόλεμο και τον Οδυσσέα…., δείτε το ολόκληρο) Γειααα… Εδώ είμαι πάλι μια ώρα λίγο περασμένη.

Με κουράζουν τα ανείπωτα. Πολύ. Με πιέζουν. Θέλω να τα πω και δεν τα λέω. Είναι καθημερινό το φαινόμενο. Θέλω

ΟΠΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΠΕΙ (Από τα αγαπημένα μου, διαβάστε το και σχολιαστε το) Ο Έρωτας! Αυτό το σιχαμένο

Ξύπνησα λίγο στραβωμένη σήμερα. Όχι λίγο. Πολύ! Έτσι απλά χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω με κάποιο εφιάλτη. Το