(μην κ@λ@σετε που φαίνεται μεγάλο… είναι εύπεπτο, όπως και άλλα μεγάλα )
Πήγα για μπάνιο σήμερα μετά από καιρό. Το τοπίο όταν έφτασα ήταν απόκοσμο. Λευκή θάλασσα, λευκός ουρανός και η γραμμή του ορίζοντα χαμένη. Όλα ένα. Όλα ίδια. Χανόσουν. Και μερικά ιστιοπλοικά κάπου στον ορίζοντα να βοηθάνε όποιον θέλει, μόνο όποιον θέλει, να ξεχωρίσει γη και ουρανό.
Έχω τιτλοφορήσει στο παρελθόν κείμενά μου ως “Τα Απαγορευμένα” ή ως “Τα ακατάλληλα”. Και θα συνέχιζα με μεγάλη χαρά να το κάνω αυτό. Άλλωστε παρότι από παιδί ήμουν υποδειγματική μαθήτρια και όχι μόνο στο σχολείο, αλλά σχεδόν σε όλες μου τις δραστηριότητες (πολλές για να αναφερθούν), ήμουν πάντα ευγενής και τυπική στο λόγο και στις πράξεις μου, πάντα, μα πάντα από τότε μέχρι σήμερα μου αρέσει, αγαπώ, λατρεύω, να γίνομαι στιγμές, στιγμές μόνο, προκλητική. Τρελαίνομαι να προκαλώ την κοινή “αγνή” ¨παρθένα¨ “τίμια” γνώμη, κοινή ή και μή. Γιατί από παιδί μέχρι σήμερα έχω μια ανεπαίσθητη αίσθηση ότι δεν είναι τίποτα από όλα αυτά.
Όταν πήγα να δώσω πανελλήνιες είπα στον πατέρα μου να μου κάνει μια μεγάλη χάρη και να μην σχολιάσει τον τρόπο με τον οποίο θα πάω ντυμένη να δώσω. Μέχρι σήμερα δεν ξέρω γιατί το έκανε γαργάρα και το σεβάστηκε, αλλά αν με βλέπατε θα νομίζατε ότι μόλις έφυγα από κάποιο ξενυχτάδικο και περνούσα έξω από σχολείο. Σε κάθε σχόλιο σας, θα σήκωνα τη φούστα μου ακόμα πιο πολύ, θα σκούραινα το κραγιόν μου και θα έφτανα τη μαυρη γραμμή στα μάτια μου ως τα αφτιά! Έτσι για να νομίζετε πως μόλις έφυγα από κολάδικο, ενώ εγώ ήμουν απλώς ένα “φυτό” (όπως λέγαμε τους πολύ καλούς μαθητές) που έγραφα με αξιώσεις. Και θα γελούσα μαζί σας. Με την άγνοιά σας. Με τη βεβαιότητά σας πως έχετε δίκιο. (όχι με σας που διαβάζετε, γιατί κανένας που με διαβάζει δεν θα το έκανε ποτέ αυτό!)
Για όλους εσάς τους φίλους που συχνά μου λέτε γιατί δεν τελειώνω κάποιο βιβλίο δικό μου (και σας ευχαριστώ πολύ,θα έρθει η στιγμή) να ξέρετε πως σίγουρα μέσα σε αυτό θα απαριθμούνταν, διαδραματίζονταν και εκδηλώνονταν πολλά “απαγορευμένα και ακατάλληλα” πράγματα. Ειδικά τώρα. Που όλο και πιο πολύ δεν επιτρέπεται να εκφραζόμαστε, ή πρέπει να προσέχουμε πολύ πως εκφραζόμαστε για να είμαστε politically correct. Που τα απαγορευμένα και τα ακάταλληλα έχουν πολλαπλασιαστεί. Έχουν γιγαντωθεί. Έχουν γίνει ανείπωτα!
Τα τελευταία πέντε χρόνια έχω πάρει 15 κιλά. Αλλά τα γράμματα χι όμικρον νι ταφ ρο και ήτα (χοντρή) είναι πολύ κακά γράμματα και ο συνδυασμός τους πολύ ρατσιστικός και θα πρέπει όποτε θέλετε να με χαρακτηρίσετε για το συγκεκριμένο θέμα να χρησιμοποιείτε τα γράμματα έψιλον υψιλον ταφ ρο αλφα φι ήτα και σίγμα (ευτραφής) γιατί αυτά είναι καλά γράμματα και σε ορθή σειρά. Κλαίνεμ(ή κλάνουν) και οι κότες που δεν έχω. Η ευγένεια των πραγμάτων δεν έχει να κάνει με τη σειρά των γραμμάτων αλλά με την πρόθεση των ψυχών. Με τη διάθεση των καρδιών. Με την παιδεία των παιδιών. Όλοι παιδιά ήμασταν. Όλοι παιδιά είμαστε. Αν θυμόμασταν το παιδί μας και το γλιτώναμε θα υπήρχε ελπίδα.
Προχτές είχα βγει κάπου στο κέντρο. Σε ένα αγαπημένο μαγαζί που το έχει ο Πάτροκλος. Ο Πάτροκλος είναι πανέμορφος, επαγγελματίας στη δουλειά του, χαμογελαστός,τόσο τυπικός όσο και διάχυτα φιλικός. Είχε έρθει η Ελίν από Γενεύη. (Όσοι με διαβάζετε από παλιά θα την ξέρετε) Όμορφη, θαρραλέα, τρυφερή. Πήρα και τον φίλο μου τον Τολη (new entry στα stories μου, αλλά αγαπημένος) Ο Τόλης είναι εμφανίσιμος τόσο όσο θες, έξυπνος λίγο παραπάνω από όσο αντέχεις και χιουμορίστας όσο χρειάζεται. Πήγαμε οι τρεις μας στου Πάτροκλου.
Κάπου μέσα στη διάρκεια της βραδιάς βρεθήκαμε να εξιστορούμε, να αναταλλάσουμε και να μοιράζόμαστε προσωπικές ερωτικές ιστορίες. Αυτά τα απγορευμένα. Ο Τόλης μίλησε για μια σχέση της καραντίνας. Αυτές που η έλλειψη επικοινωνίας γιγαντώνει τα συναισθήματα. Παραμορφώνει τα βλέμματα. Παραπλανεί τα σώματα και τα στόματα. Που σύντομα από γνωριμία έγινε συμβίωση αλλά μόλις η πραγματική ζωή ξανάρχισε έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο και έληξε άδοξα. Ο Τόλης στάθηκε απέναντι και είπε τέρμα γιατί αισθάνθηκε ότι αν συνεχιζόταν θα πήγαινε σε κάτι πολύ σοβαρό, ίσως γάμο, και σε καμία περιπτωση δεν το είχε! Φοβικό;; Ίσως. Ειλικρινές;; Δεν ξέρω. Σίγουρα πάντως γενναίο! Ίσως και σοφό…
Η Ελίν εργάζεται σε πολυεθνική και βρέθηκε ένα διάστημα σε εξωτικό σχεδόν προορισμό να εκπροσωπεί την εταιρεία για ένα project. Της πλήρωναν διαμονή σε πολυτελές ξενοδοχείο και δικαιολογημένα έκανε χρήση όλων των facilities που της παρέχονταν όπως και αυτή του μασάζ. Πρώτο μασάζ, την κοιτάει. Δεύτερο μασάζ, την προκαλεί, τρίτο του ανταποδίδει την προκληση (πολύ φίλη μου!) , τέταρτο μασάζ και έγινε πραγματικότητα η φαντασιωσή σας, όλων μας, σε ένα κρεβάτι μασάζ. Φοβικό;; Καθόλου. Ειλικρινές; Σίγουρα. Γενναίο! Ίσως και σοφό.. (
Έλα μην κοκκινίζετε, μην κάνετε σαν εκείνους που με κοιτούσαν πως πάω να γράψω πανελλήνιες. Αφού είστε κι εσείς πολύ φίλοι μου…)
Και αφού πέφτουν οι ιστορίες στο τραπέζι ( τη δική μου θα σας την περιγράψω σε επόμενο ποστ) έρχεται και ο Πάτροκλος και κάθεται. Μας βλέπει ότι τον κοιτάμε περίεργα. Ρωτάει αν διέκοψε. Του απαντώ πως ναι, αλλά μπορεί να πει στη συζήτηση με δύο όρους. Πρώτον να μοιραστεί μια προσωπική ερωτική ιστορία και δεύτερον ότι λέγεται στο Vegas μένει στο Vegas. Όπου Vegas το μαγαζί. Απορεί λίγο αλλά συμφωνεί και συνεχίζει. Ήρθαν λέει δυο ξανθιές, ξένες, τουρίστριες το καλοκαίρι και τον κοιτούσαν και τον φλέρταραν. Και κάποια στιγμή πάει ή μία τουαλέττα και η άλλη του γνέφει ότι θέλει να του πει και να τον ακολουθήσει. Τον οδήγησε στην τουαλέττα, βρέθηκαν και οι τρεις και ακολούθησε, λέει, πεοθηλασμός. Αυτό και τίποτα άλλο. Και έφυγαν. Φοβικό;; Είναι λίγο (ξανασκέψου γιατί). Ειλικρινές; Απόλυτα! Γενναίο…χμμμ, δεν ξέρω. Ίσω όμως να ήταν σοφό…
Δεν πιστεύω να μου σοκαριστήκατε. Πεοθηλασμό είπα όχι π!π@. Μην κατηγοροποιούμε τα γράμματα πάλι. Ο Πάτροκλος να ξέρετε μίλησε με πολύ πιο αγνό, παρθένο και τίμιο ύφος από ότι εκείνοι που χαρακτήρισαν το ντύσιμό μου όταν έδινα Πανελλήνιες.. και όχι μόνο…
Ήταν μια βραδιά που αλήθεια κύλισε ελεύθερη και ακόμα και αν δεν έγινε χρήσιμη, σίγουρα ήταν ακίνδυνη.
Και το λέω αυτό γιατί φανατικά υποστηρίζω ότι η αλήθεια είναι το πιο βαρύ από τα υλικά που είναι ο κόσμος μας φτιαγμένος. Και όταν θα επιλέγουμε να την πούμε θα πρέπει να είμαστε πολύ σίγουροι ότι θα παράξει χρησιμότητα. Θετική! Μόνο!
Πριν δέκα μέρες βρέθηκα στο Αίγιο και συνάντησα τον μονάκριβό μου έρωτα την Αγγελίνα, την ανιψιά μου. Με ρώτησε τι δουλειά κάνω. Ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό με το marketing και τα media plans οπότε της είπα ότι διαβάζω στο Πανεπιστήμιο. Μιας και κάνω τον κύκλο σπουδών του Διαμεσολαβητή στην Πάντειο και life coaching στο ΕΚΠΑ. Με ρωτάει “Όλο διαβάζεις δηλαδή” “Ναι” “Πόσα βιβλία έχεις” “Διακόσια περίπου” “Άρα η δουλειά σου είναι να γίνεις σοφή”!!!
Σοφή! Ο μονάκριβός μου έρωτας και πανέξυπνη ανιψιά μου θεωρεί πως το να γίνεις σοφή μπορεί να είναι μια δουλειά. Και δεν ξέρει πως ο μέσος Έλληνας είναι σοφός. Ξέρει τα πάντα! Μπορεί να σου αναλύσει από το πως φτιάχνονται τα νύχια, πως πετυχαίνει το κοκορέτσι μέχρι πως σβήνονται οι πυρκαγιές, πως εφαρμόζονται τα νεοκευνσιανά οικονομικά, τί είναι τίτλος εκτελεστός και πως η εφαρμοσμένη γενετική έχει καταλυτικό ρόλο στη ζωή μας. Εγώ δεν είμαι αυτό. Δεν ξέρω τίποτα.
Και όσο πιο πολύ διαβάζω, καταλαβαίνω ότι τα διακόσια βιβλία μου και οι 2-3 την ημέρα που ασχολούμαι με διάβασμα ποικίλης ύλης με κάνει ακόμα πιο “χαμένη” στη γη. Ακόμα πιο άσχετη. Όχι στο διάστημα. Στη γη. Όσα πιο πολλά μαθαίνεις τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι ειδικός. Και εκεί που η μεταπτυχιακή μου εργασία (στην οποία στηρίχθηκε και βιβλίο πασίγνωστου καθηγητή) ήταν στηριγμένη στους φιλοσόφους και πιο πολύ στον λατρεμένο μου Αριστοτέλη… Κατάλαβα πως είμαι προς Σωκράτη μεριά… Εν οίδα ότι ουδέν οίδα… Γιατί ποτέ δεν ξέρεις… Και πρέπει να προσέχεις πως μιλάς…
Να θυμάσαι ότι κάποια πράγματα είναι ακατάλληλα, άλλα απαγορευεμένα , άλλα ανειπωτα. Και κάποια είναι και τα τρία μαζί…
Πήγα για μπάνιο σήμερα μετά από καιρό. Το τοπίο όταν έφτασα ήταν απόκοσμο. Λευκή θάλασσα, λευκός ουρανός και η γραμμή του ορίζοντα χαμένη. Όλα ένα. Όλα ίδια. Χανόσουν. Και μερικά ιστιοπλοικά κάπου στον ορίζοντα να βοηθάνε όποιον θέλει, μόνο όποιον θέλει, να ξεχωρίσει γη και ουρανό.
Πρέπει να θες για να δεις!!! Πρέπει να θες για νας ζεις!!!
Good night, good fight
