Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να πούμε. Η δεν θέλουμε. Υπάρχουν πράγματα που δεν θέλουμε να πούμε στους άλλους και άλλα που δεν τα λέμε ούτε στον εαυτό μας. Αυτά είναι ακόμα πιο δύσκολο να ειπωθούν. Εκείνα που κρύβουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Άλλωστε αν το καλοσκεφτείτε, αυτός είναι ο πιο αυστηρός κριτής μας. Και μάλιστα όχι ο σημερινός… Όχι. Είναι εκείνο το παιδί που ζει ακόμα μέσα μας και μας κοιτάζει με παραπονεμένα μάτια όταν δεν του λέμε αλήθεια. Όταν του κρύβουμε λόγια. Όταν δεν το φροντίζουμε όπως του αξίζει…
Η Μία μεγάλωσε στην Κύπρο. Παντρεύτηκε όταν ήταν 20 χρονών. Στα 21 της γέννησε τον Μανώλη και τρία αργότερα τον Λευτέρη. Όλα έδειχναν ρόδινα. Μια στρωμένη ζωή, σταθερή, ασφαλής, με προδιαγεγραμμένη πορεία και συνέχεια. Η μήπως όχι;
Δεκαπέντε χρόνια μετά και ενώ ήταν μόλις 35 άρχισε να καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν μπορούσε να εντοπίσει τι ακριβώς. Όλα γύρω έμοιαζαν ιδανικά. Εκείνη όμως δεν ένιωθε καλά. Με όποιον και αν το μοιράστηκε δεν μπόρεσε να την καταλάβει. Και η Μία άρχισε να αρρωσταίνει. Ψυχή τε και σώματι.
Λίγα χρόνια αργότερα απέκτησε σοβαρό αυτοάνοσο. Πολύ σοβαρό… Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Ταλαιπωρούνταν πολύ. Μπαινοβγαινε σε νοσοκομεία. Πάλευε. Ήταν δυστυχισμένη. Αυτό το κάτι που έλειπε από την ψυχή της διέλυε το σώμα της. Πέρασαν αλλά 15 χρόνια από τότε που το συνειδητοποίησε.
Και τότε αποφάσισε να μιλήσει! Όχι σε εκείνους που μιλούσε ως τότε και δεν την καταλάβαιναν. Αποφάσισε να μιλήσει στον εαυτό της και να τα βρει μαζί του. Να κάνουν παραδοχές. Να πουν αλήθειες. Μίλησε με εκείνο το 20χρονο κορίτσι πριν παντρευτεί. Ή και με το 12χρονο όταν ονειρευόταν την ζωή του.
Τη Μία την γνώρισα πέρυσι σε μια εκδήλωση της Παγκόσμιας Ακαδημίας life coaching. Ως συνάδελφο της αδερφής μου. Άλλωστε το life coaching της άλλαξε την ζωή. Σε εκείνη την εκδήλωση μπροστά σε πολύ κόσμο μίλησε και είπε πως τώρα είναι υγιέστατη, ευτυχισμένη, κάνει άλλη δουλειά, ζει στη Μεσσηνία και πως παντρεύεται σύντομα.
Μετά από τις αλήθειες που ειπώθηκαν με τον εαυτό της η Μία είχε αφήσει την δουλειά και τον σύζυγο της σχεδόν 30 χρόνια μετά. Έγινε life coach και ταυτόχρονα έφτιαχνε χειροποίητα σαπούνια. Άρχισε να εισάγει υλικά από Μεσσηνία και έτσι γνώρισε τον Μένιο. Χωρισμένος αγρότης με ένα παιδί. Τον επισκέφτηκε ως πελάτισσα και συνεργάτιδα στην αρχή… Και σταδιακά, αργά, σταθερά η συνεργασία έγινε φιλία και η φιλία έρωτας και βαθιά αγάπη.
Και έφτασε η ώρα του γάμου. Πήγαμε στην Μεσσηνία από πολλούς τόπους για αυτό. Θα μέναμε όλοι στα διαμερίσματα μέσα στο κτήμα που θα γινόταν ο γάμος. Εκεί το πρώτο κιόλας βράδυ γνώρισα τη Μαρίνα που θα μοιραζόμασταν το δωμάτιο με την αδερφή μου.
Η Μαρίνα είχε έρθει από την Κατερίνη. Συνάδελφος life coach και εκείνη. Ένα πλάσμα με υφερπουσα σαγηνευτική γοητεία που φοβόταν να την αφήσει ελεύθερη.
Το ίδιο βράδυ γνώρισα τη Βασιλική. Είχε έρθει από Κύπρο. Life coach και συγγραφέας. Και ήταν όπως το όνομα της. Βασιλική!! Με μια γοητεία επιτακτική στην οποία ποτέ δεν λες όχι.
Μετά ήρθε η Φωτεινή. Από Γερμανία. Την Φωτεινή την γνώριζα γιατί κάνουμε μαζί Theta healing. Η φωτεινή γοητεία και η λάμψη που εκπέμπει το πρόσωπο της Φωτεινής μπορεί να σε κάνει να κλείσεις πρόσκαιρα τα μάτια.
Και ύστερα η Ειρήνη. Είχε έρθει από Πειραιά. Και ήταν αυτή η γαλήνια γοητεία στην αύρα της που θα προκαλούσε τον καθένα να κάνει ειρήνη με τον εαυτό του.
Με αυτό το ετερόκλητο παρεάκι πήγαμε στην τελετή. Γινόταν σε ένα μαγικό εκκλησάκι με άπλετη θέα σε βουνό κάμπο και θάλασσα. Εκεί διαπιστώσαμε πως κουμπάροι στο γάμο ήταν τα παιδιά της Μιας και του Μένιου. Ο μικρός γιος της Μιας, ο Λευτέρης και η Αριάδνη, η κόρη του Μένιου.
Συγκλονίστηκαμε όλοι. Όταν αυτοί οι άνθρωποι έφερναν στον κόσμο αυτά τα παιδιά πριν 25-27 χρόνια δεν πρέπει να σκέφτηκαν ποτέ πως ο ένας θα τους απελευθέρωνε (Λευτέρης) και η δεύτερη θα κρατούσε το μιτο (Αριάδνη) για αυτή την απελευθέρωση. Τα παιδιά τους τους παντρευαν! Σφράγισαν και υπέγραψαν την ευτυχία τους! Γιατί η Μία και ο Μένιος βρήκαν την αγάπη! Και ήταν η έλλειψη της που τους είχε κάνει αρρώστους χρόνια πριν…
Όσα ακολούθησαν δεν θα τα πιστεύατε αν ήταν ταινία. Μετά το πέρας της τελετής η Μία ζήτησε να πετάξει την ανθοδέσμη. Άντ αυτού την έδωσε απευθείας στην κοπέλα του άλλου της γιου ,του Μανώλη. Και εκείνος γονάτισε έβγαλε δαχτυλίδι και έκανε πρόταση γάμου. Στην κοπέλα του. Την ημέρα του γάμου της μητέρας του.
Η Αριάδνη, κόρη του γαμπρού και κουμπάρα ζει μόνιμα στην Κρήτη. Είχε έρθει με τον σύντροφό της. Στο τραπέζι και λίγο πριν ανάψει το γλέντι ο εν λόγω κρητικός σύντροφος πήρε το μικρόφωνο και έκανε πρόταση γάμου στην Αριάδνη. Ήταν εκεί και οι παππούδες της και γονείς του Μένιου. Παντρευαν το γιο τους και έμαθαν πως παντρεύεται και η εγγονή τους. Που ήταν και κουμπάρα.
Όλα ειπώθηκαν σε αυτό το γάμο. Έρεαν τα ανείπωτα μπροστά μας. Γινόντουσαν αλήθειες. Γινόντουσαν αγάπη!
Πάθατε σοκ; Ευχάριστο βέβαια! Έχω και λίγο ακόμα. Ο Λευτέρης, γιος της Μιας και κουμπάρος ήταν εκεί με τον σύντροφό του. Καθοντουσαν στο νυφικό τραπέζι μαζί! Η Μία λατρεύει τον Nur. Τον σύντροφό του γιου και κουμπάρου της. Ναι Nur τον λένε. Γιατί; Επειδή είναι Τουρκοκυπριος. Και κάπου εκεί διαπιστώνω πως ζω μια από τις πιο σπάνιες και υπέροχες εμπειρίες της ζωής μου.
Ο Λευτέρης ασχολείται με ενεργειακές θεραπείες και κατασκευή κοσμημάτων. Παρότι είμαι Theta healer πάντα έχω ενστάσεις σε αυτά. Όταν ο Λευτέρης μου έκανε θεραπεία στις 3 το πρωί νόμιζα ότι μπορώ να πετάξω! Έχει μια γλυκιά γοητεία που σε σκλαβώνει με την τρυφερότητα της αύρας της.
Και εάν ο Λευτέρης έχει κάτι που σε απελευθερώνει, ο Nur (το όνομα του σημαίνει ουράνιο φως) έχει κάτι που σε λυτρώνει. Μια γοητεία λυτρωτική. Τα μάτια του είναι σαν μαγνήτες που παίρνουν από την ψυχή σου τα βάρη.
Λευτέρης και Nur μπήκαν από το γλέντι του γάμου στην συντροφιά μας. Η αδελφή μου, η Μαρίνα, η Βασιλική, η Φωτεινή, η Ειρήνη, τα αγόρια και εγώ γίναμε αχώριστοι για τις επόμενες δύο μέρες και δύο νύχτες. Και αυτό που ζήσαμε και μοιραστηκαμε ήταν παραπάνω από σπάνιο, ήταν μοναδικό.
Και για να πω και κάτι που μόνο αυτοί θα καταλάβουν, ήταν γοητευτικό! Όπως και εκείνοι…
Ήρθαν πολλά ανείπωτα στην επιφάνεια. Συζητήσαμε, γελάσαμε, κολυμπησαμε, παίξαμε ρακέτες, τάβλι, φιλοσοφησαμε, φάγαμε, ήπιαμε, ξενυχτησαμε, αγκαλιάστηκαμε, φιληθηκαμε. Μοιραστηκαμε… Μοιραστηκαμε θετική ενέργεια και αγάπη. Όπως εκείνη άλλωστε είχαν η Μία και ο Μένιος που μας ένωσαν. Όπως ενώθηκαν και εκείνοι…
Να μιλάτε, να μοιράζεστε, να αγαπάτε!!! Αυτό μόνο! Η ζωή αγάπη, πάθος και κέφι θέλει
Και αυτό που ζούμε δεν είναι πρόβα!
Ευχαριστώ από καρδιας όσους ανέφερα. Τους είπα ότι θα έγραφα και μου έδωσαν όλοι έγκριση να βάλω τα πραγματικά τους ονόματα και να κάνω και tag. Σε κάποιους τα έβαλα, σε άλλους όχι. Όποιος θέλει θα ήταν τιμή να κάνει tag ή comment ότι είναι ένας από αυτούς.
Υ.Γ. Last but not least να αναφέρω πως έζησα συζήτηση μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Όχι σπάνια, μοναδική. Έμαθα πολλά. Και στο τέλος στην τσέπη μου πριν πάω για ύπνο βρήκα μόνο σεβασμό και αγάπη.
Goodnight goodfight!
